Η μία έσμπρωχνε την άλλη
Κι η μπύρα ίφερνε τη ζάλη.
Ου Φλουφ΄λς μας έσκασε στου κρέας
Σαν τις μποχλάδες της παρέας.
Μα ούλες σκέφτονταν του νέου το πουλί.
Πως θα το βάλουν στην δικιά τους τη ζωή.
Η Μάνθα φτιάνει τα βυζά της
Η Μ'ρέντα χάφτει τα φαγιά της
Η Κόρη σιάνει το μαλλί
Κι η Τσάρλοτ μ'λά σαν την τρελλή
Μα ούλες σκέφτονταν του νέου το πουλί.
Πως θα το βάλουν στην δικιά τους τη ζωή.
Ο νιος περήφανα έστεκε σαπέρα
με μια ματιά τους έφτιανε τη νύχτα και τη μέρα...
Η τάβερνιαρισσα που κάθουονταν πιο κει
είπε, φτούνος ειν' ο Κίτσος, της Λάλως το πιδί!
Μα ούλες σκέφτονταν του νέου το πουλί.
άπαιχτ'ς ο π'τικός σας οίστρους
ΑπάντησηΔιαγραφήταιρι'αζ με τουν δκο μου οίστρου
(λετ' να φταιν τα 'στρογονα?)
( η ανούνυμ απ' τ' διπλαν'ο χουριό)